Niespodziewany gość.

Kochani! Jeżeli czekacie z niecierpliwością na nowe wpisy a nie wiecie kiedy takowe się pojawią, na facebook'u na profilu "The Vampire Avenue" są wszystkie aktualności, informacje o przerwach w dodawaniu postów oraz wszelkiego rodzaju sprawy techniczne :)

 ___________________________________________________________

- Przecież to jest niemożliwe! - zawołała oburzona April - Czy aby na pewno się nie pomyliłeś? - zapytała.

- Jestem pewny w stu procentach. - odpowiedział mężczyzna zrzucając czarny płaszcz, który miał na sobie.

Czarodziej Ognia ubrany był w białą koszulę, czarną kamizelkę, brązowe spodnie a na nogach miał czarne trzewiki. Jego ręce obwieszone były różnymi łańcuszkami i bransoletami zaś na plecach miał szelki, w których trzymał swoje katany. 

Był to zielonooki brunet z kilkudniowym zarostem na twarzy.  

- Tak więc gdzie ona jest? - spytała Julia.

- Chodźcie za mną. - odparł mężczyzna i stanął przed drzwiami prowadzącymi do piwnicy.  

Nikt poza Seanem nie kierował się w stronę owego pomieszczenia. 

Nieznajomy spojrzał na przyjaciół stojących nieopodal i zapytał:

- Co z Wami? 

Wszyscy byli sceptycznie nastawieni na propozycję mężczyzny. 

Woleli zostać w pokoju, gdzie mieli wszystko pod kontrolą.

- No dobra, jak chcecie. - rzucił Sean i zaczął schodzić do piwnicy.

- Czekaj! - krzyknęła Sonia - Pójdę z Tobą.  - dodała. 

Reakcja dziewczyny sprawiła, że jej przyjaciele byli w lekkim szoku. 

Mag Ognia widząc, że Sonia mu ufa, uśmiechnął się do niej i razem ruszyli w dół po schodach.

W piwnicy było bardzo ciemno.  

Gdy krok po kroku zbliżali się ku dołowi, Sonia mając problemy z utrzymaniem równowagi w ciemnościach, złapała Seana za rękę. 

- Przepraszam. - rzuciła natychmiast. 

- Nic się nie stało. - odpowiedział spokojnie mężczyzna - To miłe. - dodał. 

Dziewczyna zarumieniła się i zwaliła całą winę na mrok, który panował w piwnicy. 

- Lumen. - powiedział Czarodziej rozświetlając pomieszczenie. 

Gdy oboje zeszli z ostatniego stopnia Sonia krzyknęła:

- Sara! - podbiegając jednocześnie do leżącej na ziemi koleżanki. - Sara! Słyszysz mnie? - krzyczała.

- Sonia... - zaczął Sean - odejdź. Pozwól mi coś sprawdzić. - prosił mężczyzna, lecz dziewczyna nie chciała opuścić swojej przyjaciółki - Sonia proszę, może jest dla niej jeszcze jakiś ratunek. - powiedział.

Dopiero wtedy Air Sailor puścił Sarę i dopuścił Seana do koleżanki.  

Mag Ognia przyłożył palce do szyi Sary, lecz nie wyczuł pulsu.

- Ona nie żyje. - powiedział widząc, jak z oczu Sonii ciekną łzy. 

- To nie możliwe! - krzyczała dziewczyna - Jak to się w ogóle stało? - pytała.

Sean nie mógł patrzeć, jak jego towarzyszka zadręcza się. 

Wstał, objął ją i wyprowadził z piwnicy. 

Gdy oboje stanęli w drzwiach, grupa przyjaciół ujrzała płaczącą Sonię. 

- Co z nią? - zapytała od razu April.

Ignis Veneficus pokręcił przecząco głową dając znać, że Sara nie żyje a następnie zaprowadził Sonię na kanapę. 

Derek patrząc to na April, to na Julię ruszył do piwnicy. 

W mgnieniu oka znalazł się przy ciele Sary, uklękną przy niej i ze łzami w oczach zapytał:

- Dlaczego?

Wampira nie było przez dłuższą chwile. 
W międzyczasie April i Julia dołączyły do Sonii próbując ją pocieszyć. 
Ich starania nie przyniosły żadnego skutku. 
Wszyscy byli pogrążeni w smutku i rozpaczy.  
Głuchą ciszę panującą wtedy w pokoju przerywały jedynie szlochanie lub pociągnięcia nosem. 

Po kilku minutach Sean usłyszał skrzypienie starych schodów i po chwili zobaczył, jak Derek stoi przed nimi, trzymając ciało Sary na rękach. 
Gdy dziewczyny zobaczyły swoją przyjaciółkę, wszystkie wybuchnęły płaczem. 
Wampir położył delikatnie Sarę na kanapie i udał się na rozmowę z Ignis Veneficus'em. 
W tym samym czasie, gdy mężczyźni prowadzili rozmowę, dziewczyny opłakiwały Sarę.

- Co z nią zrobimy? - zapytał Derek.

- Nie mam pojęcia. - odparł Sean - Powinniśmy ją pochować. Zasłużyła na to. - dodał.

- Taak, chyba masz rację. - odpowiedział wampir, do końca nie zdając sobie sprawy z tego, co właśnie miało miejsce.  

- Nie mamy na co czekać. - rzucił szybko Czarodziej - To tylko pogorszy sytuację. - dodał. 

- Dobrze. - odrzekł Derek - Tylko jak im to powiedzieć? - zapytał. 

Po jego słowach stało się coś dziwnego. W okół domu słychać było tupot łap, sapanie i kłapanie pyska. 

Nagle w pokoju zgasły wszystkie świece. Mężczyźni szybko podbiegli po omacku do dziewczyn. 

- Co jest grane? - spytała zdenerwowana Julia. 

- Nie mam pojęcia. - odparł wampir.

- Zaraz to załatwię. - rzucił szybko Sean i powiedział: 

- Lumen. - zapalając z powrotem wszystkie świeczki. 

Gdy tylko w pokoju zrobiło się jasno, przyjaciele doznali szoku.  

Wszyscy patrzyli w stronę otwartych drzwi wejściowych, w których progu stała Laguna.

- Gdzie ona jest? - zapytała dziewczyna.

- Czego tutaj chcesz? - odpowiedziała pytaniem na pytanie April.

- Gdzie ona jest? - zapytała ponownie Zaklinaczka. 

- Jakby Cię to obchodziło. - odparła Natura Tellus.

Laguna ruszyła w stronę grupy przyjaciół. Szła pewnym krokiem, lecz na jej drodze stanął Sean. 

- Gdzie się wybierasz? - zapytał mężczyzna.

- Zejdź mi z drogi. - rzuciła dziewczyna.

- Nie możesz mi już więcej rozkazywać. - odpowiedział Czarodziej.

- Tobie nie mogę, ale im jak najbardziej. - powiedziała Laguna z uśmiechem na ustach po czym zagwizdała. 

W jednej chwili do domu dostała się chmara wilkołaków. 

Kilka zostało na zewnątrz pilnując, aby nikt nie wydostał się żywy.

- Jak one... - zaczęła Sonia, lecz Zaklinaczka przerwała jej mówiąc:

- Już to przerabialiśmy. Wasze zaklęcia są żałosne. 

- Zaraz się przekonamy. - rzuciła nagle April.

- Poczekaj. - zareagowała szybko Laguna - Macie dwa wyjścia. Albo oddacie mi Sarę bez walki, albo wezmę ją siłą. - powiedziała. 

Natura Tellus popatrzyła na swoich przyjaciół, lecz gdy zobaczyła twarz Seana, która mówiła, żeby nie ufać zaklinaczce, powiedziała:

- Ostatnim razem Ci dołożyłam, mogę zrobić to ponownie. - po czym w stronę dziewczyny wystrzelił ziemny cannon. 

Laguna robiąc unik krzyknęła:

- Sami tego chcieliście! Na nich!

Po jej słowach wilkołaki ruszyły do ataku. Rzucały się grupkami na każdego z osobna. 

W tym całym zamieszaniu, Zaklinaczka podeszła do kanapy i widząc ciało swojej siostry, podniosła je i zaczęła wyciągać na zewnątrz. 

- Igniter! - krzyknął Sean, chwytając swoje katany, które po chwili zaczęły się palić. 

Mężczyzna w mgnieniu oka zabił kilka wilkołaków. 

Jego miecze rozcinały skóry bestii niezwykle szybko. 

Czarodziej radził sobie doskonale, lecz gdy zobaczył Lagunę, która chciała wydostać się z domu, ruszył w jej stronę. Przez swoją nieuwagę został powalony przez dwa wilkołaki na ziemię. 

- Bardzo dobrze moje pieski! - krzyknęła dziewczyna kierując się do wyjścia. 

Lykantropy były gotowe rozszarpać mężczyznę, lecz ten w porę zareagował krzycząc:

- Ignis Turbine! - sprawiając, że wilki w okół niego zaczęły się palić.

Kolejna grupa zaatakowała Julię, która dołączając do Sonii stworzyła zabójczy duet.

Sonia bez wahania używała Zaklęć Raniących i Śmiertelnych. 

- Pugionibus! - krzyczała dziewczyna tworząc sztylety, które wbijały się w ciała wilkołaków. 

- Flamine! - wołała, odrzucając lykantropy w różne strony, które Julia goniła i wysysała.

- Constrictio! - zawołała Air Sailor, zaciskając niewidzialne pętle na szyjach wilków, po czym wampirzyca skręcała im karki. 

Gdy Julia zabiła ostatnią bestię, którą Sonia osłabiła, Derek wraz z April rozprawiali się ze swoimi wrogami.

- Mobile Saeptis! - wykrzyczała April, wyczarowując ruchome pisaki, w których ugrzęzły wilkołaki. 

Derek bez problemu odciągał i zabijał jednego lykantropa po drugim, spuszczając ich krew bądź urywając im łby.

-Pulpam! - krzyknęła dziewczyna wytwarzając ziemne sople, które przebijały serca wilków.

Jeden z lykantropów podszedł April od tyłu i powalił ją za ziemię. 

Wilkołak zbliżył swój pysk do jej szyi, lecz właśnie w tym momencie Derek wyrwał jego serce. 

- Dziękuję. - powiedziała przerażona dziewczyna.

W domu zostało kilka wilków, które zostały unieruchomione zaklęciem April. 

Widząc je, Sean podbiegł pod każdego i szybkimi ruchami mieczy, poodcinał im łby. 

Gdy całe to zamieszanie trochę ucichło, Julia popatrzyła na kanapę i nie wiedząc tam przyjaciółki zapytała: 

- Gdzie jest Sara?

- Laguna. - rzucił niespodziewanie Sean, po czym wybiegł z domu udając się za Zaklinaczką.

Zszokowani takim obrotem spraw, przyjaciele postanowili opuścić ten dom i udać się do miasta. 

Po chwili cała czwórka stała przed budynkiem. 

Kilkoma ruchami April zamurowała drzwi i okna tak, aby nikt nie dostał się do środka.

Dzięki swoim wspomnieniom o Lagunie, Sean szybko wytropił dziewczynę i ruszył jej śladem. Po kilku minutach jego oczom ukazała się Czarownica, która niosła ciało swojej siostry na plecach. 

W tym właśnie momencie Sara zaczęła się przebudzać. 

Gdy powoli otworzyła oczy, zobaczyła niewyraźnie ślady butów, które zostawiała Laguna. 

Zdezorientowana dziewczyna obróciła swoją głowę a jej oczom ukazały się ogniste kule, które z zawrotną prędkością pędziły w jej stronę. 

- Cholera! - krzyknęła Sara , ześlizgując się siostrze z barków.
_____________________________________________

https://www.facebook.com/konrad.luszczek

https://www.facebook.com/pages/The-Vampire-Avenue/612890052059666?ref=hl <- zapraszam do lajkowania <3<3